Abcoude, aug 2011

Abcoude, 20 augustus

 

Racingteam De Ronde Venen, wij dus, hebben er per 1 januari van dit jaar een extra reden bij gekregen om aan de autocross van Abcoude mee te doen. Per 1 januari is er met de gemeentelijke herindeling besloten dat de dorpen Baambrugge en Abcoude samengaan met de al eerder samengevoegde dorpen Mijdrecht, Vinkeveen, Wilnis, De Hoef, Amstelhoek en Waverveen. Gekozen is ervoor om de bestaande naam van dit cluster te handhaven. Gemeente De Ronde Venen dus en daar ben ik dan wel weer gelukkig mee. Door deze samenvoeging is de cross van Abcoude een echte thuiswedstrijd geworden.

Ondanks dat het dit jaar voor de 37e keer georganiseerd wordt zie je dat de Stichting Autocross Abcoude niet indut en elk jaar toch weer een betere wedstrijd dan vorig jaar wil neerzetten. Maar wat wil je ook, de meeste jongens (en meisjes) van de organisatie zijn autocrossers (geweest) en rijden en kijken ook bij andere clubs en verenigingen de goede dingen af.

Een aantal voorbeelden van de veranderingen van de laatste jaren is het gebruik van transponders, het tijdregistratie systeem voor een correcte ronde telling cq uitslag. Maar ook op het rennerskwartier is er een ruimere opzet gemaakt. Meer voor de doorstroming op de baan is er ingevoerd om met een vooropstelling te gaan werken. Terwijl er een groep een manche rijdt staat de volgende groep al klaar. Hiermee creëer je een lekker doorlopend programma. Ook erg leuk voor het publiek.

Een ander item is de veiligheid. Veiligheid voor alles. Gordel, nekband, helm. Veilig benzinetankje en rolkooi. En gepland voor dit jaar ook een remmentest, alleen kwam dit er nog niet van omdat er grote plas op dit gereserveerde gedeelte van het veld stond…

Maar er wordt door de organisatie ook alles aan gedaan om het speciale van de autocross van Abcoude te koesteren. Het is naar mijn weten nog de enige wedstrijd in het land waar men nog met strobalen de baanafscheiding maakt. En ook de enige waar men zo dicht langs de sloot rijdt. Het is zeker de enige wedstrijd waar het niet uitmaakt wat voor een crossauto je meebrengt, je wordt gewoon op startnummer ingedeeld in een groep. Dus in een groep zitten rijders met bijvoorbeeld een Volvo, Opel, verlaagd kevertje of zoals ik dus met een sprinter. Geeft elke keer elke rijder weer een speciaal gevoel . Ook bij mij in mijn sprinter als ik bij de start naast mij aan beide zijden een dikke Volvo heb staan….. Voor de finale opstelling gebruikt men een voor het publiek heel attractieve. De 20 rijders met de meeste punten in de manches behaald, starten in de finale achteraan! Dit betekend dat zij – de beste – een geweldige inhaal race moeten rijden.

En mooi weer. Voorafgaand had het in de week nog wel eens geregend, de baan was zwaar. Maar op de dag zelf weer schitterend weer. Wat ook weer een geweldige opkomst aan publiek geeft, men schatte weer een kleine 4000 mensen die rijen dik naar de cross stonden te kijken. Geweldig.

En dan nu het wedstrijd verslag: ik ben ingedeeld in groep 6, de groep des doods. Tenminste dat vinden de andere rijders. In deze zware groep zitten onder andere de volgende deelnemers: Sprinters Hogenhout, Aris de Waal, verlaagde keverrijders Piet van Dijk en mijn maatje Yvo Galekop, toerwagenrijder Willem Kuiper, dus dit betekend dat er door de coureur elke manche punten gescoord moet worden anders zit je niet in de finale.  Het gaat er dan om spannen. Je moet elke manche scoren! Dit geeft een gezonde druk.

De eerste manche start vanaf de derde rij met naast me een grote Volvo met het hekwerk van de halve A2 voorop. Maar ik kan er zonder schades langs en volgas door. 6 ronden te gaan. En ik moet zeggen het gaat lekker, de baan is lang en dat is duidelijk in het voordeel van mijn auto. Ik kan goed gebruik maken van de topsnelheid. Binnendoor en buitenom, volgas de bocht in of juist heel beknepen door de binnen binnenkant. Ik eindig als tweede achter Ivo. Maar alvast een 8 punten dus een lekker begin.

De tweede manche heb ik een startplek van de eerste rij. Met naast me 3 standaard auto’s. Als een speer weg en al een halve baan voorsprong voordat de volgende bij de bocht aankomt. Ik sluit bij de laatste rij aan die dan nog aan de ronde moeten beginnen. Vol gas door en naar men later zegt rij ik dan de snelste ronde tijd van de dag. Das ook lekker, heeft verder geen waarde. Maar is wel leuk om te horen. Dus de bloemen zijn voor mij. Net als de winnaarsvlag waarmee je dan een ererondje mag rijden. Leuk. Bosje bloemen erbij.

Zo en dat waren nog 10 punten erbij, voor mij is de finale veilig gesteld. Derde manche nog even uitrijden en zit ik er sowieso bij. Derde manche start ik achteraan dus op de vierde rij. Ingebouwd tussen de standaardauto’s rustig aan van start. Te rustig want ik laat de motor afslaan…. Dus echt als laatste van start, ok een beetje gas en nog een beetje, en dan rij je met een sprinter er weer zo naar toe. Als vierde over de streep.

De heren finale

Met de door mij verzamelde punten sta ik op de derde rij. Dus bijna achteraan. Gelukkig zijn er 15 ronden te gaan! Een rondje is bijna 800 m1 dus in totaal zo’n12 kmwedstrijd te doen. Dit geeft mogelijkheden voor mij. Naast me, voor me, maar ook nog achter me, staan vooral de verlaagde kevertjes, een aantal toerwagens en een enkele sprinter. Zware finale.  Bij de blokstart van de 20 auto’s in blok kan ik redelijk meekomen. Al snel zit ik in het ritme en begin auto’s in te halen. In de derde ronde haal ik Ivo al in en dan volgas door. In de volgende rondes steeds meer naar voren tot aan het hek van de verlaagde kever van Fred de Haan. En ook die buitenom voorbij. Het gaat echt lekker. En door weer. Dan krijg ik het seintje van de afvlagger dat ik op de eerste plek rij. Yes. En dan door …nog 4 ronden. Zou het dan gebeuren.. Zal ik Abcoude dan winnen… Vol gas door…

Maarrrrr dan gebeurt het. Te dicht langs een stilstaande auto. Ik pak hem net mee met mijn achterwiel en wordt gelanceerd. 3 dubbele salto met schroef en ik land op mijn dak. Game over. Heel snel zijn de hulptroepen erbij. De baancommissarissen helpen me uit de auto. Ik voel geen pijn, wel heel veeeel adrenaline in het lijf. De EHBO-ers nemen me mee naar het midden terrein en willen me uitgebreid onderzoeken, maar alles is goed dus niet nodig. Radio Rosa FM uit Abcoude houdt gelijkertijd een microfoon onder de neus, dus hotspot interview direct uit de crash. Even ademhalen en dan weer scherp proberen een reactie te geven. Maar de crash was mijn eigen schuld. Te scherp gestuurd……

lNa afloop van de finale mijn sprinter weer opgehaald. Schade valt nogal mee. Ondanks de geweldige salto slechts een beetje laswerk, nieuw hekje en spoiler en dan kan die weer. Wielen staan er nog recht onder, motor en versnellingsbak functioneren ook nog. Dus dat valt mee.

Schade aan de coureur valt ook mee, het dashbord staat in mijn knieen afgedrukt, een heel aantal blauwe plekken en natuurlijk..  en dit doet het meeste pijn…..

 

die grote deuk in mijn ego. (haha)